Από μικρός ονειρευόμουν να γίνω γιατρός. Μπαίνοντας στην εφηβεία είχα πειστεί ότι ιατρική και γκλάμορ είναι ένα και το αυτό. Ένιωθα ήδη φοιτητής της Ιατρικής, αλλά δίσταζα να αποκαλύψω το μυστικό μου στον μπαμπά, που με έβλεπε μελλοντικό συνεταίρο στην επιχείρησή του. Όταν γνώρισα κι ερωτεύτηκα τη Μαρία, που καιγόταν να γίνει μέλος των "Γιατρών χωρίς σύνορα" ή των "Γιατρών του κόσμου" όταν μεγαλώσει, μοιράστηκα το όνειρό της. Πριν όμως γίνουμε "Γιατροί του κόσμου", η αρρώστια και η ανάγκη χτύπησαν την πόρτα μας. Ένα γειτονόπουλο της Μαρίας χρειαζόταν επειγόντως βοήθεια. Έτσι ανασκουμπωθήκαμε και πιάσαμε αμέσως δουλειά σαν "γιατροί" στα προσφυγικά του... Νέου Κόσμου.
Μια κούρσα αναμέτρησης με το χρόνο, με αλλεπάλληλες ανατροπές, συχνά ευτράπελες, που έμπαιναν εμπόδιο στο δρόμο μας, είχε αρχίσει. Θα την κερδίζαμε;
Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα με ανθρωπιστικό μήνυμα, γραμμένο με το γνωστό χιουμοριστικό ύφος της Λένας Μερίκα.
Με λένε Τίνα. Για τους φίλους, Πατατίνα. Για το ζηλιάρη αδερφό μου Στριγκλοπατάτα. Δεν κοιτάει τα μούτρα του καλύτερα; Κάθε μέρα το ίδιο πρόβλημα: Τι να φάω; Τηγανητές πατάτες ή πατατοκροκέτες; Πατατοτηγανίτες ή πατατοσαλάτα; Η ζωή είναι γεμάτη διλήμματα όταν είσαι μια φανατική πατατοφάγος. Και μάλιστα με πατέρα Έλληνα και μητέρα Γερμανίδα. Που σημαίνει ότι πρέπει ν' ανέχεσαι τη θεία Ξανθίππη, τη γεροντοκόρη αδερφή του μπαμπά, να πετάει τη σπόντα όποτε τσακωνόσαστε: "Μη μου αυθαδιάζεις εμένα. Εδώ είναι ελληνικό σπίτι. Δε θα μας επιβάλεις εσύ γερμανικά συστήματα, εντάξει;". Παίρνεις, λοιπόν, κάποιο πρωί τα "γερμανικά σου συστήματα" στην παραφορτωμένη σου βαλίτσα και ξεκινάς να επισκεφθείς τον άρρωστο παππού σου στο Αμβούργο. Και τι ανακαλύπτεις εκεί; Μια ξαδέρφη κι έναν ξάδερφο, οικογενειακά μυστικά, μεγάλους έρωτες και πονεμένες ιστορίες, κι όλα, ψέματα και αλήθειες, μπερδεύονται γλυκά στο κεφάλι σου, σερβιρισμένα με λαχταριστές πατατούλες. Α, η υπόθεση σηκώνει μαγείρεμα! "Τι μαγειρεύεις, Τίνα;" σε ρωτάνε όλοι με περιέργεια. "Αγάπες τηγανητές". Με μπόλικη τύχη!
Hi Πίγκι!
Είμαι η Μόνα και μόνη θα μείνω, απ' ό,τι φαίνεται. Δε μου φτάνουν τα καταραμένα σπυράκια και τα κιλάκια της εφηβείας, την έχω πατήσει και με τον ωραίο του σχολείου, το Στέφανο. Βέβαια, ούτε ματιά δε μου ρίχνει. Εδώ του κολλάνε όλα τα κορίτσια του λυκείου, θα γυρίσει να κοιτάξει εμάς τις πιτσιρίκες του γυμνασίου; Έχω και τα νεύρα της μάνας μου -με έχει πρήξει κι αυτή!-, λες και φταίω εγώ που την παράτησε ο πατέρας μου. Όπως κατάλαβαίνεις, περνάω πολύ cool...
lonelygirl_14
lonelygirl_14
Dear Μόνα,
Γιατί αφήνεις να σε παίρνει από κάτω; Και τα κιλάκια θα φύγουν, και τα σπυράκια θα εξαφανιστούν, και αγόρι θα βρεις, και όλα θα φτιάξουν.
Μη μου πεις τώρα ότι τα ίδια λέει και η μάνα σου! Ένα πράγμα πάντως είναι σίγουρο: εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε. Μονα(χούλα), δε σ' αφήνω!
Πίγκι
Γιατί αφήνεις να σε παίρνει από κάτω; Και τα κιλάκια θα φύγουν, και τα σπυράκια θα εξαφανιστούν, και αγόρι θα βρεις, και όλα θα φτιάξουν.
Μη μου πεις τώρα ότι τα ίδια λέει και η μάνα σου! Ένα πράγμα πάντως είναι σίγουρο: εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε. Μονα(χούλα), δε σ' αφήνω!
Πίγκι
Η Μόνα, ένα μοναχικό δεκατετράχρονο κορίτσι, και η Πίγκι γνωρίζονται στο Διαδίκτυο και αρχίζουν να γράφουν και να μοιράζονται μεταξύ τους όλα όσα τις απασχολούν, τις φοβίζουν ή τις διασκεδάζουν. Mail to mail, σκέψεις, αγωνίες προβλήματα, έρωτες, τσακωμοί, ελπίδες, αλήθειες και ψέματα μπερδεύονται στην ανωνυμία της μπλοκόσφαιρας. Μέχρι που κάποια στιγμή η πίστη της Μόνα κλονίζεται προς όλους και όλα! Ένα επικίνδυνο μονοπάτι ανοίγεται μπροστά της. Ποια είναι τελικά η «ροζ γουρουνίτσα», η «άγνωστη» φίλη της, η Πίγκι, και τι επιδιώκει; Θα μπορέσει να συγκρατήσει η Πίγκι τη φίλη της Μόνα λίγο πριν από το χείλος του γκρεμού;
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γραμμένο με το γνωστό χιουμοριστικό ύφος της Λένας Μερίκα.
Η πολυγραφότατη Λένα Μερίκα για μια ακόμη φορά καταπιάνεται με ένα θέμα σύγχρονο και οδυνηρά επίκαιρο. Τη νευρική ανορεξία που ύπουλα στις μέρες μας προσβάλλει νεαρά άτομα.
Μπανάκι, φαγάκι, αλμύρα, αιγαιοπελαγίτικη, παρέες, τσάρκα στα στέκια της παραλίας -τελικά δεν περνάει κι άσχημα με τη γιαγιά στην Πάρο η Φωτεινή. Ξαφνικά, ο Τζουντ Λο -ή ο σωσίας του;- σκάει μύτη μαρσάροντας στην προκυμαία καβάλα στην πεντακοσάρα εντούρο του. Αυτό ήταν! Η καρδούλα της δεκατετράχρονης αρχίζει να χτυπά στο ρυθμό της "πειραγμένης" εξάτμισής του.
Και η γιαγιά; Ποία η θέση της κυρίας Κλαίρης, που δεν πολυαντέχει ευθύνες και νταντέματα; Πώς θα σαμποτάρει τον πρώτο -αλλά αταίριαστο- έρωτα της επαναστατημένης νεαρής, τη στιγμή που και η ίδια έχει μπει στο στόχαστρο του σκανταλιάρη φτερωτού θεού; Ψάξε τη λύση στην αναζήτηση, μ' ένα... διπλό κλικ στον έρωτα!
Τα κορίτσια προτιμούν τους τολμηρούς;
Ναι, είναι αλήθεια. Μας αρέσουν οι θαρραλέοι τύποι. Καμιά φορά όμως πέφτουμε έξω στις εκτιμήσεις μας. Ακόμη κι εγώ, η "προχωρημένη", ερωτεύτηκα έναν Αλέξανδρο, που μου προέκυψε... Λάκης, τη στιγμή που ένας άλλος Λάκης με τ' όνομα -αλλά όχι με τη χάρη- επιζητούσε απεγνωσμένα τη φιλία μου. Ένα αγόρι έξυπνο, ταλαντούχο, ευαίσθητο, που είχε γίνει στόχος των αδελφών Ντάλτον, κάτι συνοικιακών νταήδων, επειδή είχε τολμήσει -ναι, τολμήσει!- να τους τη βγει. Και τι δεν του κάνανε!
Πού μυαλό, όμως, εγώ τότε να τον προσέξω όπως του άξιζε!
Τώρα, τρία χρόνια μετά, μέσα από ένα ξεχασμένο ημερολόγιο, μαθαίνω επιτέλους την αληθινή ιστορία.
Αχ, Λάκη, πού να 'σαι;
Ένα τρυφερό μυθιστόρημα γραμμένο με το γνωστό χιουμοριστικό ύφος της Λένας Μερίκα.
Πού μυαλό, όμως, εγώ τότε να τον προσέξω όπως του άξιζε!
Τώρα, τρία χρόνια μετά, μέσα από ένα ξεχασμένο ημερολόγιο, μαθαίνω επιτέλους την αληθινή ιστορία.
Αχ, Λάκη, πού να 'σαι;
Ένα τρυφερό μυθιστόρημα γραμμένο με το γνωστό χιουμοριστικό ύφος της Λένας Μερίκα.
πηγή:διαδίκτυο
